Kur'ân Harfleri - قرآن حرفلرى

Risaleleri yazmanın iki büyük temel faydası vardır. Birincisi Kur’an harfleriyle okuyup yazmayı öğrenmektir. İkincisi bu kuvvetli iman derslerini bizzat eliyle çoğaltmaktan gelen çok büyük sevapları kazanmaktır. Üstad Bediüzzaman hazretleri Lem’alar’da, İhlas Risalesi’nin sonundaki Yazı Mektubunda iki hadis-i şerife dayanarak kendi elleriyle Risale-i Nur’u yazanların yüz şehid sevabı kazanabileceğini bildirmektedir.

Aynı mektubun haşiyesinde ise Risale-i Nur’u yazmanın beş çeşit ibadet manası taşıdığını şöyle anlatmaktadır:

Bedîüzzaman Hazretleri, Kur’ân harfleri üzerindeki hassâsiyeti sebebi ile ken­disini ifrâtla ithâm ederek, “En mühim hakāik-i Kur’âniye ve îmâniye ile meşgul olduğun halde, neden onu muvakkaten (geçici olarak) bırakıp en ziyade ma‘nâdan uzak olan hurûf-u hecâiyenin (hecelerin harfleri) adedlerinden bahsediyorsun?” suâline karşı, “Çünki bu meş’ûm zamanda Kur’ân’ın bir temel taşı olan hurûfuna (harflerine) hücum ediliyor ve onların tebdîline (değiştirilmesine) çalışıyorlar” cevabını veriyor, her vesîle ile hatt-ı Kur’ân’ın muhâfaza edilmesi hizmetinin ehemmiyetine işaret ediyordu.

Bedîüzzaman Hazretleri bu hususta talebelerinin önüne şu hedefi koy­muştu:

Beş türlü ibâdet:

1. En mühim bir mücâhede olan ehl-i dalâlete karşı ma‘nen mücâhede etmek

2. Üstâdına neşr-i hakîkat cihetinde yardım sûretiyle hizmet etmek

3. Müslümanlara îmân cihetinde hizmet etmek

4. Kalemle ilmi tahsîl etmek

5. Bazen bir saati bir sene ibâdet hükmüne geçen, tefekkürî olan bir ibâdeti yapmaktır.

Risâle-i Nûr hizmetinin neşri esnâsında matbaanın devreye girmesi, hususan bu maksadla teksîr makinesi alınmasını “Ey bin kalemli kâtib, hoş geldin!” diyerek memnuniyetle karşılayan Bedîüzzaman Hazretleri’nin kalemle hizmete dâir bunca îzâhını, “Şimdi matbaalar var, artık yazı zamanı değil” diyerek yazı hizmetini münhasıran o dönemdeki bazı imkânsızlıklara bağlamak, hatt-ı Kur’ân’ı muhâfaza hizmetinin ruhuyla aslâ bağdaşmaz.