Divan Araştırma ve Eğitim Derneği (www.divander.org) bir süredir İstanbul’da önemli ve büyük bir proje üzerinde çalışıyor. “2010 Kültür Başkenti İstanbul’da Tarih ve Kültür Mirasımızla Buluşmak” başlıklı proje kapsamında Osmanlıca kursları dil ve yazı ile ilgili bir dizi etkinlik gerçekleştiriliyor. Her geçen gün ilginin arttığı kurslara bugüne kadar binin üzerinde kayıt yapılmış.
Divan Derneği sitesinde projeyi şöyle tanımlıyor: “Uzman Öğreticiler tarafından her seviyede Osmanlı Türkçesi okuma ve yazma dersleri verilerek kültürel mirasımızla doğrudan iletişim kurmak isteyen bireylere katkıda bulunmak. Hem Osmanlı Türkçesi ile basılmış eserleri hem de İstanbul başta olmak üzere tarihi eserlerimiz üzerindeki Osmanlı Türkçesi yazı ve kitâbeleri okuyabilme kabiliyetini artırıcı eğitim faaliyetlerinde bulunmak, kültürel geziler, konferanslar, paneller ve atölye çalışmaları tertip etmek. Bu sayede tarihi ve kültürel mirasımızla barışık bireylerin sayısını artırmak.”
Batı dillerine ilgi her geçen gün artıyor. O kadar ki iş verenler en azından İngilizce'yi ana dilimiz gibi bilmemizi istiyorlar. İngilizce, Almanca, Fransızca derken liste böyle uzayıp gidiyor. Biz bunları öğrenmek için çabalarken, Osmanlı Devleti gibi köklü bir imparatorluktan bize kalan bilgi ve belgeleri anlayabilecek altyapıya sahip değiliz. Bu yüzden öğrenmemiz gereken başlıca diller arasında Osmanlıca geliyor.
1928 harf inkılabı ile fiilen yürürlükten kaldırılan ancak hakimiyetini günümüze kadar sürdüren ve bundan böyle sürdürecek olan Osmanlı Türkçesi zaman zaman gündeme getiriliyor. Zamanında Attila İlhan, Murat Belge gibi entelektüeller Osmanlı Türkçesinin mutlaka öğretilmesi gerektiğini savunmuş; Selim İleri, Osmanlı Türkçesini okuyamamanın ezikliğini ifade etmiştir. Benim bildiğim, Milli Eğitim Bakanı olduğu zaman Vehbi Dinçerler de bunu gündeme getirmiş ve seçmeli ders olarak liselere Osmanlı Türkçesi dersi konulabileceğini söylemişti. Aradan şu kadar yıl geçti sanırım sadece Sosyal Bilimler Liselerine kondu seçmeli ders olarak.
